Iteratie 1.7

Het komt er in deze iteratie op aan een goeie styling te vinden voor de fles, die ook goed te laseren valt. We zullen dus enkele ontwerpen moeten uitproberen en testen of deze ook de fles voldoende verslappen. De ontwerpen zullen teruggekoppeld worden met Marc.
Eén van de redenen dat we kozen voor de drinkbussen van de btwin, is dat ze egaal zijn van kleur en er veel verschillende kleuren van bestaan. Marc's voorkeur ging uit naar een blauwe fles

iteratie 1.6 verzwakte fles

Het resultaat van de testen was dat we eigenlijk ook de fles kunnen verzwakken, zodat deze makkelijker indrukbaar is maar toch nog waterdicht blijft. Dit laat ons toe om zonder zak te werken. Verschillende manieren worden geprobeerd om de fles te verzwakken. Banen frezen met een dremel of met een soldeerbout. We proberen ook verschillende oriëntaties van de verzwakkingen om te zien hoe we zo efficiënt mogelijk de fles verzwakken. De zwarte fles hieronder afgebeeld, met spiraalvormige inkepingen, bleek het beste resultaat op te leveren.

Het product dat we nu hebben bestaat eigenlijk uit 4 onderderdelen: het buisje, de dop, de fles en de rubberen dichting. Al deze componenten zijn eenvoudig uit elkaar te halen en te reinigen.
De zak binnenin wordt toch nog voorgesteld aan Marc omdat dit toelaat dranken te drinken met zijn beker die een zekere kleur of geur afstaan die anders niet meer uit het materiaal te krijgen zijn. Denk bijvoorbeeld maar aan tomatensoep of koffie in een plastic bekertje.
We hebben bij de voorstelling van de beker wel vermeld dat we de buitenkant met de laser zouden kunnen afwerken. Hiervoor waren al enkele experimenten gedaan.


De evaluatie:

Iteratie 1.6 experimenten

In deze testen werd voornamelijk geëxperimenteerd met een zak opgespannen in de fles. Dit liet toe de fles te verzwakken en toch een waterdicht binnenste te behouden. De zakjes die gebruikt werden binnenin zijn diepvrieszakjes. Het grote voordeel van die zakjes is dat ze binnen een groot bereik foodsafe zijn.

Test 1

Maximaal volume dat ik er in kreeg +-530ml, dat van de fles is +-620ml (iedere keer tot aan de boord gevuld).

400 ml gaat in de beker; na een 350ml begint het systeem te sputeren. Dop is vrij makkelijk nog op de fles te schroeven. Er moet tamelijk hard op de fles geknepen worden. Bij een tweede test zoog de onderkant van de zak zich vacuum tegen het rietje zodat er geen enkel vocht meer doorkwam.

Na elk gebruik moet de zak vervangen worden. Door het vastdraaien van de zak tussen dop en fles komen er namelijk kleine gaatjes en scheurtjes in op die plaats in de zak. Tijdens het gebruik de eerste maal is hier weinig van te merken. Bij een tweede poging moet je duidelijk veel harder duwen omdat er lucht ontsnapt langst de rand.

Test 2 kartels

Voor deze tweede test hebben we enkele karteltjes aangebracht in de onderkant van het rietje om de  aanzuiging van de zak te vermijden.

Er moet voelbaar minder kracht worden uitgevoerd op de fles. De sputteringen beginnen terug rond de 350ml. Het totale volume dat we er konden uithalen is toch een stukje groter (+-375 ml).

Test 3

Als de zakjes worden afgeknipt juist boven de hals van de fles dan kunnen ze meerdere malen gebruikt worden. De gaatjes werden dus vooral veroorzaakt door het schuren met de schroefdraad. Ook het rendement lag tamelijk hoog.

Test 4

Voor deze test werd een gat gemaakt in de fleswand; zodat we rechtstreeks op de zak konden duwen.

Het probleem bij dit prototype is dat al je niet rechtstreeks op de zak duwt dan verplaatst de vloeistof zich veeleer in de richting van het gat dan naar het rietje. De structuur van de fles is wel duidelijk verzwakt. De rand van de fles is te scherp. En de zak is te kwetsbaar met zo een gat. 

Test 5

Dit prototype bestaat uit een zakje dat op zijn plaats gehouden wordt door een staafje. Het staafje klemt in gleufjes bovenaan de fles. Hiervoor werd een diepvrieszakje gebruikt. Dit is geen goede oplossing. De dop dop werd aangepast waardoor de fles niet meer waterdicht is, ook belemmert het staafje de doorgang van het rietje, waardoor de dop moeilijk vast te schroeven is. En de rand waarop dat het staafje steunt is de smal, met een moeilijke positionering tot gevolg.

Test 6

Hier werd een boterhamzakje vastgelijmd in de hals van de fles. Het zakje word gevuld met vloeistof, na gebruik, wordt het zakje uit de fles getrokken en kan zo gemakkelijk gereinigd worden. Probleem hierbij is dat het zakje stuk kan gaan. Ook het zakje uit de fles halen is moeilijk.

Test 7

Bij deze fles werd er 2 gaten gemaakt in de fles tegenover elkaar. Deze werden dan dichtgemaakt met een flexibeler materiaal (vastgelijmd). Een zakje is noodzakelijk omdat de fles zelf niet meer 100% waterdicht is. Het verzwakt de fles aanzienlijk indien je op de fles duwt en niet op de weggehaalde delen. Bijkomend is het feit dat de fles niet meer luchtdicht is met een daling van het rendement tot gevolg.

iteratie 1.6

We hebben helaas vernomen van Carl Grimmelprez (docent prototyping) vernomen dat geen enkele zelf gemaakte silicone drinkbus foodsafe is. Dit komt omdat de verhoudingen van de harder en de basissubstantie perfect moeten zijn; dat kan enkel op industrieel niveau zo gemaakt worden. Is die verhouding niet correct dan krijg je schadelijke moleculen die "rondzweven" in je materiaal.
Daarom zijn we in deze stap op zoek gegaan naar oplossingen die toelaten toch zachter op de fles te drukken die met bestaande foodsafe materialen verwezenlijkt kunnen worden.
Het resultaat van deze testen hebben we aan markt voorgelegd; zijn flow status was veeleer controle.

iteratie 1.5 overige ideetjes

Er werden nog twee ideetjes getoond die niet echt getest werden (dus geen eval). Het eerste is een afsluitbare zak die dan gebruikt zou kunnen worden om uit te drinken.

Men was echter niet echt te vinden voor het drinken uit een zak...

Een ander ideetje voor onze silicone fles, was een tuit die ook kan fungeren als trechter bij het gieten.

Hoe wel het niet super functioneert bij deze test; is voornamelijk het feit dat je volume te veel verkleint bij het binnenste buiten keren de grootste faalwijze.

Daarnaast hebben we ook nog bekeken of we de vloeistof in Marc’s mond anders kunnen laten toekomen door een ander kopstuk voor de buis te maken. Marc vind echter dat er niets meer kan verbeterd worden aan gewoon het ronde buisje.

iteraite 1.5 koppelstuk

Het koppelstuk pas perfect op verschillende flessen. Het systeem is makkelijk te kuisen en heel eenvoudig op een fles te duwen.

De evaluatie:

Hoewel het geluid inderdaad heel vervelend is, is dit toch een zeer eenvoudige oplossing. Misschien kan een sleave rond de fles dempend werken

iteratie 1.5 silicone fles

De grootste fles was de originele fles van Marc. De overige twee flessen staan hieronder afgebeeld. Het binnenwerk van de rechtse fles is aangepast zodat deze kan afgesloten worden als een normale drinkbus en toch als een duwsysteem (cfr zijn bus nu) fungeert.

De observaties:

Eén van de redenen dat Marc ook het middelste formaat verkoos was dat het volume van de kleinste fles te klein zou zijn moest hij ergens naar toe moeten en hij dus langere tijd onder de baan zou zijn. 

Een belangrijke opmerking:  iedere keer dat we langs gingen stond Marc zijn pul eigenlijk al onafgesloten op tafel. Nu vroegen we Marc of hij de fles ooit afsluit. Het antwoord was negatief. Een afsluiting is dus enkel nodig indien hij de fles ergens mee naar toe zou nemen.

iteratie 1.5

Het vervelende van Marc's drinkbus nu, is dat deze vrij hard is om te knijpen als je er wil uit drinken. Zeker als je deze handeling meermaals moet doen. Bovendien is het afsluitmechanisme heel moeilijk te kuisen. Iets wat voor Marc heel belangerijk.
Het idee bij deze iteratie bestaat er uit om een fles in silicone te gieten. Het gemakkelijkste zou natuurlijk zijn om te vertrekken van een bestaande fles, die voor Marc goed in de hand ligt. Enkele flessen werden voorgelegd die een voldoende wanddikte hebben (anders zou de fles te slap zijn). Het grote voordeel van silicone is dat het slap is en gemakkelijk te reinigen (silicone mag normaal gezien in de vaatwas).
Een tweede test is een systeem die pas op eender welke fles en die ervoor zorgt dat je eigenlijk niet meer moet overgieten naar een drinkbus maar rechtstreeks de fles kan gebruiken.
Daarnaast werd er ook nog geëxperimenteerd met zakken omdat dit de slapste vorm is die waterdicht is.
De testen gebeurden deze keer niet meer 'in vitro' maar waren eerder een simulatie. De flow state was hier vooral relax, denk ik.

iteratie 1.5: inspiratie

Momenteel kan de drinkbeker van Marc niet volledig uitgekuist worden. Het buisje dat we erop gezet hebben kan wel gereinigd worden, maar het afsluitmechanisme van de bus zelf is moeilijk te reinigen.

Welke mogelijkheden zijn er om een buisje te verbinden met de drinkbeker zodanig dat dit gemakkelijk gereinigd of vervangen kan worden?
Als inspiratie gebruiken we de mondstukjes uit iteratie 4:

iteratie 1.4

Door de ongekende status van de infectie van Marc proberen we het testen op de mond tot een minimum te herleiden. Aan het gezicht van Marc was te merken dat hij toch wat opgelucht was dat we eraan gedacht hadden.

We weten nu hoe groot de drinkbeker van Marc mag zijn en hoe hard hij er wil op duwen.

We blijven zoeken naar nieuwe ideetjes rond de drinkbeker. Volgens Marc en zijn vrouw is de drinkbeker al ideaal, maar volgens ons kan het toch nog beter...

iteratie 1.4: hoe hard duwen?

We vinden dat er nogal hard op de beker moet gedrukt worden om vloeistof op te duwen.
Door de duwen op de flessen kon Marc bepalen wat aangenaam is en wat eerder onpraktisch blijkt te zijn. Het resultaat is dat de nodige drukkracht lichter mag zijn dan die van zijn huidige drinkbus. Hij koos de verpakking van de nepsuiker als benchmark. Met deze test hebben we niet de exacte drukkracht kunnen bepalen, maar we hebben nu wel een referentie.

iteratie 1.4: omtrek drinkbus

Om de omtrek van de drinkbeker van Marc te bepalen werden er een aantal papieren kokers gemaakt, het verschil in diameter bedroeg telkens ongeveer 2 cm.
Hij vond de kokers met een diameter van 19 en 21 cm het best, dus iets smaller dan zijn huidige drinkbeker, en ongeveer de diameter van een waterflesje van 0,5l.

r.

iteratie 1.3

Marc heeft deze prototypes jammer genoeg niet kunnen testen door een infectie op de binnenkant van zijn wang. (daardoor ook geen tabel met verwacht/onverwacht en positief/negatief) Maar hij was er wel mee bezig geweest, hij wist bijvoorbeeld dat er bij 1 van de prototypes er moeilijkheden waren om het rietje er goed op te krijgen.
Marc leek eerder bang, mede waarschijnlijk door de infectie en de mogelijke gevolgen hiervan.

Deze denkpiste kan wel nog zeer nuttig zijn voor mensen die ook moeite hebben om de mond te sluiten (en zo geen onderdruk kunnen creëeren in hun mond), maar die wel nog een voldoende afweer (speeksel) hebben.

iteratie 1.3: mondstukjes

Een aantal mondstukjes uit verschillende materialen, verschillende diktes en vormen. De vorige test met mondstukjes leek ons veelbelovend, maar toen waren de afmetingen van de meeste stukjes wat overdreven.
Met deze prototypes willen we testen welke dikte, afmeting, vorm, flexibiliteit en bevestigingsmechanisme Marc verkiest.
Elk stukje past op een standaard rietje. Marc zou dus, indien we verder gaan met dit idee, enkel het mondstukje moeten meenemen (en eventueel het rietje).

iteratie 1.3: terugslagklepje

Zuigen is voor Marc niet evident. Door een terugslagklepje te voorzien, moet Marc 1 keer een grote inspanning leveren. Om daarna telkens een klein beetje te zuigen om voldoende vloeistof te krijgen.

Het terugslagklepje past op een standaard rietje door klemming.